![]()
Hai. Welcome to my smiling blog. Feel delightful to read something about me. Read the story back here :) ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]()
Powered by Blogger.
|
MALU
![]() ![]() Assalamualaikum.. Aku ada satu cerita nak story-mory dengan korang, tapi aku tak nak cerita panjang-panjang. sebab aku MALU.. Korang tau tak MALU tu apa? Korang pernah tak berdiri dalam lif dengan sorang aweks yang memang cun habis, korang siap main kenyit-kenyit mata lagi hah. Tapi,dengan tak sengajanya korang terkentut dengan beberapa das yang maha kuat dan panjang bunyinya. `PREEETTTTTPREEEETTTTPREEEETTTTT' cenggitu lah lebih kurang. Nak disedapkan lagi cerita, kentut korang tu pulak ada bau durian, ala-ala durian crepe gitu, al-maklumlah baru je balik dari pesta durian kat ofis tingkat atas. Biaselah kan. Ha, perasaan yang korang alami pada masa tulah dinamakan MALU. Biasanya aku akan ada rasa malu ni bila aku buat benda baik. Entah kenapa. Aku akan rasa malu untuk mengaku yang aku struggle sebelum exam biarpun aku stay up sampai pagi. Aku pun tak tau kenapa aku malu. Mungkin sebab aku rasa tak cukup rock untuk minah rocker yang layan Pitbull cam aku ni study tetengah malam. Atau mungkin aku malu bila result aku tak gempak cam orang lain walaupun setelah aku cuba sehabis daya. Atau aku malu bila kawan-kawan aku gitau yang diorang layan Runningman sampai pagi? Persoalannya di sini, kenapa aku kena malu? Apa kawan-kawan aku rasa bilamana aku cakap yang aku study? Rasa terhina ke? Sakit hati ke? Tacing kot. Aku ke diorang yang sepatutnya malu sebenarnya? Aku sendiri pun kompius ni? Kenapa aku nak rasa malu macam benda tu tak senonoh eh? Sebab nilah aku tak nak cerita panjang-panjang sangat dekat korang.. Sebab aku malu sangat dengan Tuhan.. Kenapa lah aku malu sangat nak mengaku bila aku buat benda yang baik? Dah lah benda tu memang Tuhan suruh kita buat pun kan. Ambik lah cerita aku ni sebagai pedoman untuk korang. p/s : Malu biarlah bertempat. Labels: mengarut! ![]() |